Wednesday, September 21, 2016

ஒரு சிறிய பரிசோதனை முயற்சி

ஒரு சிறிய பரிசோதனை முயற்சி

நமக்குத் தேவைப்படும் என்று அவ்வப்போது வாங்கி வைத்த - எப்போதுமே பயன்படுத்தாத - சின்னச்சின்ன பொருட்கள் வீட்டில் நிறைய இருந்தன. தள்ளி விடணும்னு நினைத்தாலும், சோம்பல்பட்டு அது நடக்காமலேயே போனது. க்விக்கர் / ஓலா ச்சே.. ஓஎல்எக்ஸ் இதிதெல்லாம் போடக்கூடிய அளவுக்கு பெரிய பொருட்கள் இல்லை அவை. ஆகவே, எல்லாத்தையும் ‘விலையில்லா’ பொருட்களாகவே கொடுத்திடலாம்னு முடிவு செய்தேன்.

இதே அமெரிக்காவா இருந்தா, Garage Sale, Spring clearanceன்னு தட்டுமுட்டு சாமான்களைக் கூட விற்றிடலாம். இங்கே அப்படி முடியாதென்பதால், அலுவலகத்தில் இலவசமாக எடுத்துக்கோங்கப்பான்னு அறிவிப்பு வைத்து, எல்லாத்தையும் தள்ளிவிடலாம்னு நினைச்சா - இன்னொரு ஐடியா வந்தது்.

எப்போவோ பயன்படும்னு நாம் வாங்கின மாதிரி, தேவையேயில்லை என்றாலும் சும்மா கிடைக்குது என்பதற்காக பார்க்குறவங்க எடுத்துப் போறாங்களான்னு பார்க்கலாம் ஒரு பளிச்.

முதலில் என்னென்ன பொருட்கள்னு பார்த்துடுவோம்.

3 லேப்டாப் பைகள்
2 பைக் ஹெல்மெட்கள்
2 மிதிவண்டி ஹெல்மெட்கள்
2 செட் casual shoes
5 புதிய water bottle (decathlonல் வாங்கிய ரூ100 மதிப்புடையது)
2 Photo frames

இவ்வளவுதான்.

ஐடியா இதுதான். என் அலுவலகக் கட்டிடத்தில், மூன்று மாடிகளில், காபி குடிக்க ஒதுங்கும் இடங்கள் ஆறு உள்ளன. ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு இடத்தில், இலவசம்னு அறிவிப்பு போட்டு ஒரு பொருளை வைக்க வேண்டியது. யாராவது அதை எடுக்காமல் விடறாங்களா, இலவசம்னு பார்த்தவுடன் அள்ளிடறாங்களான்னு அங்கேயே காபி குடித்தவாறு பார்க்க வேண்டியது - எப்படி?

2 வாரங்களுக்கு முன் இதை செயல்படுத்தத் துவங்கினேன். நேற்றோடு எல்லா பொருட்களையும் தள்ளி விட்டாயிற்று. வீடு கொஞ்சம் சுத்தமாச்சு. சரி, அந்த பரிசோதனை என்ன ஆச்சு?

* 99% மக்கள் ‘இலவசம்’னு பார்த்தவுடன் பொருளைக் கையில் எடுத்து விடுகின்றனர். சில நிமிடங்கள் அந்தப் பொருளின் தரத்தைப் பார்த்துவிட்டு, எடுத்துப் போய்விடுகின்றனர்.
* கண்டதும் காதல் கொண்டு, லேப்டாப் பையை எடுத்துப் போன ஒருவர், சில நிமிடங்களிலேயே திரும்பக் கொண்டு வந்து வைத்துவிட்டார்.. (பையில் பிரச்னை இல்லை, நமக்குத் தேவையில்லைன்னு நினைச்சிருப்பார்). -- Good, sir.
* Water bottleகளைப் பார்த்ததும், குழுவாக அங்கே வந்த பெண்களுக்கிடையில் அடிதடி (அளவிற்குப் போகவில்லையென்றாலும், நிறம் தேர்வு செய்வதில் சிறு சச்சரவு!!) - குழாயடி மாதிரி காபியடிச் சண்டை!!
* எதிர்பார்த்த மாதிரியே, அளவு பிரச்னை என்ற காரணத்தினால், ஷூக்களை பலர் எடுக்கவில்லை. அரை மணி நேரம் ஆகியும் போணி ஆகாத பொருள்னா அது ஷூ மட்டும்தான்.
* ஆகவே, ஷூக்களைத் தவிர எல்லாப் பொருட்களும், அதைப் பார்த்த முதலாமவர் அல்லது இரண்டாமவரால் கண்டிப்பாக எடுத்துப் போகப்பட்டன.

எப்படியோ, எடுத்துப் போனவர்கள் அந்தந்த பொருட்களைப் பயன்படுத்தத் துவங்கினால் மகிழ்ச்சிதான். அப்படியில்லாமல், இன்னும் சில காலம் கழித்து, அவங்களும் இதே போல் இலவசம்னு அவற்றைத் தள்ளிவிடாமல் இருக்க எல்லாம் வல்ல அந்த கபாலியை வேண்டியவாறு... நன்றி வணக்கம்.

***


Read more...

Wednesday, September 7, 2016

நடு விரல் கிருஷ்ணாராவ்

நடு விரல் கிருஷ்ணாராவ்

போன வாரம் ஒரு நாள் பைக்கில் போய்க் கொண்டிருந்தபோது, என் முன்னால் போன பைக்கின் பின்னால் அமர்ந்திருந்தவர், எனக்கு தன் கையின் ‘நடு’ விரலைக் காட்டிட்டுப் போனார். அதை ஏன் எனக்குக் காட்ட வேண்டும்? இவரை எங்கோ பார்த்த மாதிரி இருக்கேன்னு சந்தேகம். பிறகு நினைவுக்கு வந்தது.

ப்ளாஷ்பேக். ஒரு ஐந்து நிமிடங்களுக்கு முன்:

சாலையோரம் எங்கேயோ வேடிக்கை பார்த்து நின்றவர், என் பைக் பக்கத்தில் வந்தவுடன் திடீர்னு தன் கட்டைவிரலை உயர்த்திக் காட்டி, Lift, Liftன்னார். ரொம்பவே பக்கத்தில் இருந்ததால், என்னால் வண்டியை நிறுத்த முடியலை. Sorryன்னு சொல்லி, நான் பாட்டுக்கு போயிட்டேன்.

ப்ளாஷ்பேக் ஓவர்.

இப்போ அதே மனிதர்தான், வேறொரு வண்டியில் ஏறி, என் முன்னே போய், எனக்கு அந்த விரலைக் காட்டினார்னு புரிந்தது. எனக்கு செம கோபம். அந்த வண்டியை துரத்திப் போய் (லுரு போக்குவரத்தில் யாரும் யாரையும் துரத்திக்கிட்டெல்லாம் போக முடியாது, ஏன்னா, எல்லாருமே ஊர்ந்துதான் போவாங்க!!), அவருக்கு நானும் இரு விரல்களைக் காட்டினேன். இரு விரல்கள்?

நான் ஹெல்மெட் போட்டிருந்ததால், அந்த 2விரல்களுக்கான விளக்கத்தை நான் சொன்னது அவருக்குப் புரிந்திருக்காது. ஆனா, இந்த ப்ளாக்கை படிப்பவராயிருந்தால், தெரிஞ்சிக்கட்டுமேன்னு இங்கே.

சார், நீங்க நினைக்கிற / காட்டின மாதிரி, நான் அத்வைதம் கிடையாது. அதனால் ஒரு விரல் காட்டாதீங்க. நான் த்வைதத்தை பின்பற்றுபவன். ஆகவே, இரு விரல்களே சரியானதாகும். இனி, எனக்குக் காட்டணும்னா, இரு விரல்களையே காட்டவும். புரியலேன்னா, இந்த படத்தைப் பார்க்கவும்.



இதுதான் நான் அவருக்கு சொல்ல வந்தது.

ஹிஹி..

***

Read more...

Tuesday, September 6, 2016

புலிப்பாண்டி கொடூரமானவன்தான்...


புலிப்பாண்டி கொடூரமானவன்தான்...

நம்ம ஊர் BMTC or Ashok Leyland நிறுவன ஊழியர்களின் சீருடை நிறம் தெரியும்தானே. நீல சட்டை + அதற்கு தகுந்தாற்போல ஒரு காற்சட்டை. அதே வண்ண உடை என்கிட்டே ஒண்ணு இருக்கு. எப்பவாவது சுழற்சி முறையில் அதை அலுவலகத்திற்கு போட்டுப் போகவும் நேரிடும். சரி? அதில் என்ன பிரச்னைன்றீங்களா? நம்ம அலுவலகத்தில் Housekeeping அணியின் சீருடையும் அதுதான்.

உங்களையும் யாராவது Housekeepingன்னு நினைச்சிக்கப் போறாங்கன்னு வீட்டில் கிண்டல் செய்வாங்க. அப்படியெல்லாம் நடக்காது. ஐடி கார்ட் பார்த்தா தெரிஞ்சிடும்னு சொல்லிட்டிருப்பேன்.

பிறகு ஒரு நாள்..

அதே ஆடை அணிந்து அலுவலகம் போயிருந்த நாள்.

சார்.. சார்.. பின்னாடியிலிருந்து ஒரு தேன் குரல்.

யெஸ்’னு திரும்பினா.. ஒரு பொண்ணு..

Housekeepingன்னு நினைத்து என்னைக் கூப்பிட்டு, பின்னர் தெளிவடைந்து..

சாரி சார்.. அந்த Tap வேலை செய்யலைன்னு சொல்லலாம்னு நினைச்சி கூப்பிட்டேன்னு..

எனக்கோ சரியான போபம். சரி, தப்பு அந்தப் பொண்ணு மேல் இல்லை. நாம அணிந்த உடை மேல்தானேன்னு - சரி சரி, இனிமே பார்த்து பேசும்மான்னு சொல்லி அனுப்பிட்டேன்.

புலிப்பாண்டி கொடூரமானவன்தான். ஆனா பொண்ணுங்ககிட்டே இல்லை.

***

Read more...

Monday, September 5, 2016

என்ன பரிசு வாங்கலாம்?

நண்பர்கள், உறவினர்கள் ஏதாவது ஒரு விழாவிற்குக் கூப்பிடுறாங்க. போய் சாப்பிட்டு வந்துடறோம். போகும்போது என்ன பரிசு வாங்கிப் போவது? யோசிச்சி ஒரே குஷ்டமப்பா.

இப்படிதான் பாருங்க. அமெரிக்காவில் இருக்கும்போது ஒரு நண்பர் தன் திருமண நாள் விழாவிற்கு கூப்பிட்டிருந்தாரு.  வீட்டில் தங்கமணி சொன்னாங்க. நீங்களே கடைக்குப் போய் ஏதாவது வாங்கிட்டு வாங்கன்னாங்க. சரின்னு வால்மார்ட் போய், ஒரு பெரிய அட்டைப்பெட்டி வாங்கி வந்தேன். விழா எல்லாம் முடிந்து வீட்டுக்கு வரும்போதுதான் கேட்டாங்க - என்ன பரிசு வாங்கினீங்க? என்ன இருந்துச்சு அந்தப் பெட்டியில்?

நான் பெருமையாக - கத்தி செட். ஒரு 10-12 கத்திகள் இருக்கும்னேன். வந்துச்சு பாருங்க கோபம். அவங்க என்ன கசாப்புக் கடையா வைக்கப் போறாங்க? இல்லே கிரிகாலன் மேஜிக் ஷோவில் வடிவேலுவை நிற்க வைத்து கத்தி எறிவது போல் எறிந்து விளையாடப் போறாங்களா? அடுத்த முறை பார்க்கும்போது நம்மை அதே கத்தியால் குத்தப் போறாங்க... நான்.. விடும்மா.. சமையலுக்கு உதவற மாதிரிதான் வாங்கிக் கொடுத்திருக்கேன்.

இப்படியே அடுத்த முறை இன்னொரு பரிசு வாங்க வேண்டி வந்தது. தேநீர் கப் அடங்கிய செட் வாங்கிக் கொடுக்கலாமா? - அவங்க என்ன டீக்கடையா வைக்கப் போறாங்க? பாத்திர செட்? பாத்திரக் கடை? இப்படி எதை எடுத்தாலும் ஏதாவது ஒரு காரணத்தைச் சொல்லி எனக்குத் திட்டு. விடுங்க. எனக்குப் பழகிப் போச்சு.

சரிம்மா. பரிசாக பொருள் எதுவும் வேண்டாம். பரிசு அட்டை (விசா டெபிட்) வாங்கிக் கொடுத்துடுவோம். அதை பயன்படுத்தி அவங்க எதையாவது வாங்கிக்கட்டும். முடியாது. மற்றவங்க எல்லார் பரிசும் பெரிசு பெரிசா இருக்கும்போது, நமது மட்டும் சின்னதா இருக்கும். ஆகவே இதுவும் ரிஜட்டட்.

இப்படியே போனா எதுவுமே குடுக்க முடியாது. சும்மா போய் சாப்பிட்டு வரவும் முடியாது. அதனால் என்ன செய்யலாம்னு முடிவு செய்து கடைசியில் ஒரு சுலபமான வழி + ஒரு அருமையான பரிசு கண்டுபிடிச்சிட்டோம்.

இனிமே யார் எந்த விழாவுக்குக் கூப்பிட்டாலும் இதே பரிசுதான். ‘இதை’ ஒரு டஜன் வாங்கியும் வெச்சிட்டோம். உங்க வீட்டில் ஏதாவது விழா இருந்தா சொல்லுங்க. இந்த பரிசு உங்களுக்கும் கிடைக்கும்.

அப்படி என்ன பரிசுன்றீங்களா?

Scroll down.

...

...

...

...







***

Read more...

Saturday, September 3, 2016

எனக்கு எதுவும் தெரியாது..


நான் சிந்திந்த
கவிதைகளை யாரோ
எழுதிவிடுகிறார்கள்.

நான் நினைத்த
கதைகளை யாரோ
புனைந்துவிடுகிறார்கள்.

நான் யோசித்த
ஜோக்குகளை யாரோ
சொல்லிவிடுகிறார்கள்.

இப்படியே சொல்லிட்டிரு
எதுவும் உருப்படியா
செய்யாதே என்றான் நண்பன்.

நீ இப்படிதான்
சொல்வாய் என
அதையும் நான்
முன்கூட்டியே
ஊகித்திருந்தேன் என்றேன்.

கேவலமா
திட்டினான்.

இப்படிதான் திட்டுவான்னு
எனக்கு முன்னாடியே
தெரியும்னு சொல்லலாம்.
எதுக்கு வம்பு.

எனக்கு எதுவும்
தெரியாது.

***




Read more...

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP